Dat hele ‘pancaking’, ik wist helemaal niet wat het was. Ik dacht eerst aan lekkage, daar had ook niemand me over gewaarschuwd. Noch de chirurg, noch de stomaverpleegkundige, noch de andere stomadragers die ik heb leren kennen; het was blijkbaar een groot geheim.
Ik had me er vooral op verheugd om geen ‘ongelukjes’, meer te hebben. Nooit meer naar het toilet rennen om erachter te komen dat je het zonder de snelheid van Dafne Schippers toch niet haalt. En dat betekende dan weer grondig wassen en schoon ondergoed aantrekken.
Hopen op een zorgeloze toekomst
Soms betekende het dat ik mezelf in een toilet moest opsluiten om mijn jeans te wassen en daarna met de handdroger aan de slag moest (wat een uitvinding!).
Het besef dat dit niet meer zou gebeuren als mijn darmstelsel geopereerd zou worden, gaf voor mij de doorslag in mijn beslissing om mijn dikke darm eruit te laten halen. Ik keek er enorm naar uit, eindelijk zou ik niet meer altijd op zoek moeten naar het dichtstbijzijnde toilet of me doodschamen omdat ik mijn kleren bevuild had.
Dit is geen lekkage, dit is pancaking
U kunt zich wel indenken dat ik behoorlijk overstuur was toen ik op een ochtend wakker werd en onder de ontlasting zat. Nog erger was dat ik mijn man wakker moest maken zodat hij het bed kon verschonen, terwijl ik snel mijn vieze kleren uittrok en onder de douche sprong. Dit scenario hadden we niet afgesproken. En het bleef niet bij die ene keer.
Ik ben toen online op zoek gegaan naar de oorzaak, ik wilde mezelf gerust stellen en zien of anderen deze ervaring ook hadden, en uiteraard wilde ik ook een manier vinden om het te stoppen. Toen ontdekte ik dat het geen lekkage was, maar pancaking.
Pancaking uitgelegd
Een lekkage gebeurt als de ontlasting/urine ergens een uitweg vindt uit het stomazakje, meestal op een zwak punt, en dit komt vaak door een foutje van de gebruiker. Deze problemen had ik na een paar maanden al onder de knie.
Maar pancaking is een ander verhaal. Dit gebeurt als de ontlasting dikker is dan normaal en snel opgestuwd wordt en dan nergens anders naartoe kan omdat de gebruiker – ik dus – er niet bij nadenkt dat ze een stomazakje draagt en niet regelmatig alles controleert.
Het gaat dan samenklonteren en duwt het stomazakje van het lichaam af. Als je kijkt, zie je een massa van poep, in de vorm van een pannenkoek, en het stomazakje zit nog nauwelijks aan je lichaam vast. Dat is geen pretje.
Altijd op je hoede zijn is lastig
De eerste paar jaar was mijn oplossing tegen pancaking om altijd op mijn hoede te zijn.
Ik zorgde dat ik bewust was van wat ik had gegeten, ik bleef het stomazakje nakijken en de dikkere ontlasting doorduwen zodat die aan de onderkant van het zakje kwam te zitten, zo gauw ik een plekje had gevonden waar ik dit ongestoord en ongezien kon doen. Ik probeerde vooral er gewoon mee om te gaan.
Maar het is niet gemakkelijk om in het openbaar met je zakje bezig te zijn en ik heb niet altijd de mogelijkheid om me ergens te kunnen afzonderen.
Ik heb me weleens richting de muur gedraaid en geprobeerd om zo onopvallend mogelijk mijn zaakjes te regelen. Ik kan me niet voorstellen wat mensen in mijn buurt gedacht moeten hebben. Als ik een vent was, had ik nog net kunnen doen alsof ik stond te plassen. Ik had dus wel een soort van oplossing gevonden, maar ideaal was het zeker niet.
De oplossing: een beetje glijmiddel
Toen stelde iemand met ervaring voor om een neutraliserend glijmiddel te gebruiken. Nee, het was niet iemand uit een seksshop in Amsterdam; iemand die met stomaproducten werkt.
Tja, ik kan er ook niks aan doen, als ik het woord ‘glijmiddel’ hoor, denk ik als een tiener. Mocht u een iets meer volwassen gedachtegang hebben, dan bied ik mijn excuses aan.
Maar dit glijmiddel breng je aan rondom de binnenkant van een nieuw stomazakje voordat je het aankoppelt. In mijn geval zorg ik dat de bovenkant van het stomazakje er helemaal mee is ingesmeerd en dan ga ik verder met mijn normale routine.
Al meer dan zes weken geen pancaking meer
Ik heb dit ongeveer zes weken geleden voor het eerst gedaan. Het is natuurlijk belachelijk dat ik hier nooit eerder iets van wist, ik heb ongeveer vier jaar lang last gehad van pancaking. Mijn leven is nu wel echt verbeterd.
Ik heb in de afgelopen zes weken geen last meer gehad van pancaking, niet één keer. Mijn stomazakje blijft zitten waar het hoort en ik begin zelfs genoeg vertrouwen te krijgen om er zo af en toe even niet aan te denken. Ik denk er iedere dag een paar minuten minder aan. Ik ben optimistisch, het zal vanaf nu allemaal goed komen.
