Toen mijn ziekte van Crohn niet meer te beheersen was geworden, besloot ik om wat tijd vrij te nemen. Ik werkte als koerier bij een familiebedrijf en wilde hen niet op het laatste moment in de steek laten, maar het werd voor mij steeds moeilijker mijn werk te doen.
Mijn baas had heel veel begrip, maar dit kon zo niet langer doorgaan, dus ik moest de beslissing nemen om mijn baan op te geven.
Bezoeken helpen je overeind te blijven
Ik had in mijn dertien jaar bij het bedrijf een aantal goede vrienden gemaakt. Een vriend kwam altijd thuis bij mij op bezoek, en hij kwam ook langs toen ik een aantal keer in het ziekenhuis lag. Mijn baas kwam me ook thuis opzoeken en we zien elkaar nog steeds van tijd tot tijd. Soms ga ik ook langs op kantoor om wat bij te kletsen, omdat hij sinds zijn pensionering maar een paar dagen per week werkt.
Deze bezoekjes waren in het begin enorm belangrijk voor me, omdat ik me helemaal afgesneden voelde van mijn oude leven en ik alleen nog maar de vier muren van mijn huis zag. Het hielp me door die moeilijke tijd heen.
Mijn familie was mijn steun en toeverlaat
Tijdens mijn ziekte was mijn familie cruciaal voor me. Vooral mijn vrouw, die in deze periode mijn verzorgster werd, omdat ik vaak hulp nodig had op het toilet, om in en uit bed te komen en bij het aankleden. Dat klinkt misschien wat zielig, maar iedereen die de ziekte van Crohn heeft, weet hoe slopend het kan zijn. lk bof dat ik vijf geweldige kinderen heb; ze waren mijn steun en toeverlaat.
Er is iemand als je wakker wordt
Op de ochtend van mijn operatie bracht mijn oudste stiefdochter me samen met mijn vrouw en jongste dochter naar het ziekenhuis. Ze gingen met me mee naar de preoperatieve ruimte, maar toen het tijd was om naar binnen te gaan, wilde ik dat ze zouden vertrekken. lk was bang dat het anders voor ons allemaal erg emotioneel zou zijn.
Tien uur later, na mijn operatie, waren mijn vrouw en oudste stiefdochter erbij toen ik wakker werd. Elke dag zochten ze me allemaal op.
Thuishulp krijgen
Op de dag dat ik naar huis ging, haalden mijn vrouw en dochter me op. Mijn familieleden droegen tijdens mijn herstel allemaal hun steentje bij, vooral mijn vrouw die hielp met aankleden enzovoorts... ik bofte dat ze vroeger verpleegkundige was geweest!
